„Indie są na Księżycu”: sukces lądownika przenosi naród do następnego rozdziału dotyczącego kosmosu (2023)

Dwóch gości z Indii – lądownik o nazwie Vikram i łazik o nazwie Pragyan – wylądowało w środę w południowym regionie polarnym Księżyca. Dzięki dwóm robotom z misji o nazwie Chandrayaan-3 Indie są pierwszym krajem, który kiedykolwiek dotarł do tej części powierzchni Księżyca w jednym kawałku, i dopiero czwartym krajem, który kiedykolwiek wylądował na Księżycu.

„Udało nam się miękkie lądowanie na Księżycu” – powiedział S. Somanath, przewodniczący Indyjskiej Organizacji Badań Kosmicznych, po tym, jak ryk przetoczył się przez teren ISRO tuż po godzinie 18:00. czas lokalny. „Indie są na Księżycu”.

Społeczeństwo indyjskie jest już bardzo dumne z osiągnięć krajowego programu kosmicznego, który okrążył Księżyc i Marsa oraz rutynowo wystrzeliwał satelity nad Ziemię przy znacznie mniejszych zasobach finansowych niż inne kraje zajmujące się podróżami kosmicznymi.

Indyjscy urzędnicy opowiadają się za wielobiegunowym porządkiem światowym, w którym New Delhi jest postrzegane jako niezbędne dla globalnych rozwiązań. W eksploracji kosmosu, podobnie jak w wielu innych dziedzinach, przesłanie rządu premiera Narendry Modiego jest jasne: świat będzie sprawiedliwszym miejscem, jeśli Indie przejmą rolę przywódcy, nawet jeśli najliczniejszy naród świata będzie starał się zaspokoić podstawowe potrzeby swoich obywateli wymagania.

Ta asertywność na arenie światowej jest głównym przesłaniem kampanii Modiego, który na początku przyszłego roku będzie ubiegał się o reelekcję na trzecią kadencję. Często łączył swój wizerunek z wizerunkiem Indii jako potęgi gospodarczej, dyplomatycznej i technologicznej.

Pan Modi był fizycznie obecny przy kontroli misji przez inne niedawne momenty kosmicznej historii Indii, w tym podczas udanej orbity Marsa w 2014 r. i nieudanego lądowania na Księżycu w 2019 r., gdzie widziano go, jak pocieszał naukowców i przytulał szefa ISRO, który płakał.

Ale lądowanie Chandrayaana-3 zbiegło się z jego podróżą do Republiki Południowej Afryki na spotkanie zgrupa narodów znana jako BRICS. Podczas ostatnich minut lądowania twarz pana Modiego promieniowała w pomieszczeniu kontrolnym w Bengaluru, gdzie na podzielonym ekranie wyświetlana była animacja lądownika.

W kraju o głębokiej tradycji naukowej podekscytowanie i oczekiwanie wokół lądowania zapewniło rzadką chwilę jedności w tym, co w przeciwnym razie byłoby niemożliwe.pełne napięcia czasy na tle religijnympodsycana powodującą podziały polityką rządzącej hinduskiej partii nacjonalistycznej Modiego.

Modlono się o powodzenie misji w świątyniach hinduistycznych, sikhijskich gurdwarach i meczetach muzułmańskich. Szkoły zorganizowały specjalne ceremonie i pokazy na żywo lądowania na Księżycu, m.inoficjalny film na YouTubewydarzenia, które zgromadziło dziesiątki milionów wyświetleń. Grupa policyjna z Bombaju, centrum handlowego i rozrywkowego Indii, wysłała„specjalny hołd muzyczny”naukowcom, wykonując popularną pieśń patriotyczną.

„Istnieje pełna wiara” – głosi piosenka w języku hindi. "Odniesiemy sukces."

Indyjska misja wystartowała w lipcu, podążając powolną, oszczędną pod względem paliwa trasą w stronę Księżyca. Ale Chandrayaan-3 przetrwał swój rosyjski odpowiednik Łuna-25, który wystartował 12 dni temu. Łuna-25 miała wylądować na Księżycu w poniedziałek, w tym samym sąsiedztwie co indyjski statek, alerozbił się w sobotępo awarii silnika.

To, że Indiom udało się prześcignąć Rosję, która gdy Związek Radziecki umieścił w kosmosie pierwszego satelitę, mężczyznę i kobietę, świadczy o rozbieżnych losach programów kosmicznych obu narodów.

Większa część indyjskiej polityki zagranicznej w ostatnich dziesięcioleciach została ukształtowana w wyniku delikatnego balansowania między Waszyngtonem a Moskwą, kraj ten jednak w większym stopniu zmaga się z coraz bardziej agresywnymi Chinami u swoich granic. Siły zbrojne obu krajów utknęły w impasie w Himalajach już od trzech lat, a podatność na zagrożenie ze strony Chin jest głównym czynnikiem wpływającym na indyjskie obliczenia.

Wspólna frustracja wobec Pekinu tylko wzrosłaWspółpraca USA i Indii, w tym w przestrzeni, gdzieChiny się ugruntowująWbezpośrednia konkurencjaze Stanami Zjednoczonymi.

A dzięki sukcesowi Chandrayaan-3 pan Modi może czerpać korzyści, opierając się na naukowych osiągnięciach Indii, aby „z większą pewnością potwierdzać indyjskie interesy narodowe na arenie światowej” – powiedział Bharat Karnad, emerytowany profesor studiów nad bezpieczeństwem narodowym w Centrum ds. Badania polityczne w New Delhi.

Pomieszczenie kontrolne w Bengaluru stało się radosną sceną wśród inżynierów, naukowców i techników Indyjskiej Organizacji Badań Kosmicznych.

W przemówieniu po wylądowaniu członkowie kierownictwa ISRO, którzy zarządzali Chandrayaan-3, jasno powiedzieli, że niepowodzenie ich ostatniej próby lądowania na Księżycu w 2019 r. było główną siłą napędową ich pracy.

„Od dnia, w którym zaczęliśmy odbudowywać nasz statek kosmiczny po doświadczeniu z Chandaryaan-2, nasz zespół wdychał i wydychał Chandrayaan-3” – powiedziała Kalpana Kalahasti, zastępca dyrektora projektu misji.

Cztery silniki statku uruchomiły się ponownie na początku, jak to określiła ISRO, części opadania „ostrego hamowania”, gdy prędkość spadania wzrosła. Po 11,5 minutach lądownik znalazł się nieco ponad 7,5 km nad powierzchnią i zaczął obracać się z pozycji poziomej do pionowej, kontynuując opadanie.

Sonda zatrzymała się, aby zawisnąć około 150 metrów nad powierzchnią na kilka sekund, po czym wznowiła podróż w dół, aż delikatnie opadła na powierzchnię, około 570 mil od bieguna południowego. Sekwencja lądowania trwała około 19 minut.

Chandrayaan-3 to misja naukowa zaplanowana na dwa tygodnie, podczas których słońce będzie świecić w miejscu lądowania i dostarczać energię lądownikowi i łazikowi zasilanemu energią słoneczną. Lądownik i łazik będą korzystać z szeregu instrumentów do wykonywania pomiarów termicznych, sejsmicznych i mineralogicznych.

Indie i ISRO mają w planach wiele innych planów.

Chociaż indyjski astronauta poleciał na orbitę sowieckim statkiem kosmicznym w 1984 r., kraj ten nigdy samodzielnie nie wysłał ludzi w przestrzeń kosmiczną. Indie przygotowują swoją pierwszą misję astronautyczną o nazwie Gaganyaan. Jednak projekt, którego celem jest wysłanie trzech indyjskich astronautów w przestrzeń kosmiczną na własnym statku kosmicznym, napotkał opóźnienia, a ISRO nie ogłosiło daty.

Kraj pracuje także nad uruchomieniem na początku września obserwatorium słonecznego Aditya-L1, a później satelity obserwacyjnego Ziemi zbudowanego wspólnie z NASA. Indie planują także kontynuację niedawno zakończonej misji na orbitę Marsa.

Somanath opisał obecny moment jako punkt zwrotny, w którym kraj otwiera swoje wysiłki kosmiczne dla prywatnych inwestorów po półwieczu monopolu państwowego, który osiągał postępy, ale przy „ograniczonym trybie pracy budżetowej”.

„To bardzo opłacalne misje” – powiedział Somanath po wylądowaniu. „Nikt na świecie nie potrafi tego zrobić tak jak my”.

Naciskany przez reporterów w sprawie ceny Chandrayaan-3 pan Somanath odpowiedział śmiechem: „Nie będę zdradzał takich tajemnic, nie chcemy, żeby wszyscy inni stali się tak opłacalni!”

Podczas gdy ISRO będzie kontynuować badanie Układu Słonecznego, osiągnięciaSektor prywatny Indiimoże wkrótce wzbudzić równie duże zainteresowanie. Młodsze pokolenie inżynierów kosmicznych,inspirowany SpaceX, rozpoczęli własną działalność gospodarczą. Podczas gdy budżet ISRO w zeszłym roku finansowym wyniósł niecałe 1,5 miliarda dolarów, wielkość prywatnej gospodarki kosmicznej w Indiach wynosi już co najmniej 6 miliardów dolarów i oczekuje się, że do 2025 roku potroi się.

A tempo zmian przyspiesza. Rząd Modiego chce, aby Indie wykorzystały energię przedsiębiorczości sektora prywatnego do umieszczania w przestrzeni kosmicznej większej liczby satelitów i inwestycji – i to szybciej.

Na Księżycu Vikram i Pragyan mieli zabrać się do pracy, a według pana Somanatha łazik prawdopodobnie wjedzie na powierzchnię Księżyca w nadchodzących godzinach lub w czwartek. Miejsce lądowania, na płaskowyżu na południe od krateru Manzinus i na zachód od krateru Bogusławskiego, znajduje się mniej więcej na tej samej szerokości geograficznej, co ziemska krawędź Antarktydy.

Do tej pory statki kosmiczne z powodzeniem lądowały na Księżycu bliżej równika. Regiony polarne są intrygujące, ponieważ na dnie stale zacienionych kraterów znajduje się zamarznięta woda. Jeśli uda się znaleźć i wydobyć taką wodę w wystarczających ilościach, astronauci będą mogli ją wykorzystać do przyszłej eksploracji kosmosu.

Księżycowy biegun południowy jest docelowym celem astronautów, którzy mogliby odwiedzić Księżyc w ramach programu NASA Artemis, a także nadchodzących misji chińskich i rosyjskich. W bliższej perspektywie aż trzy misje robotyczne, jedna z Japonii i dwie od prywatnych firm amerykańskich współpracujących z NASA, mogą jeszcze w tym roku udać się na Księżyc.

Jednak po wystrzeleniu w Bengaluru pan Somanath zasugerował, że Indie skupiają się na światach znajdujących się poza Księżycem.